dag 55

Gisteren wilde ik jullie mee laten genieten van onze dag, maar het ging niet goed met het plaatsen van de foto's. We zitten hier behoorlijk in het niets en daardoor is er beperkt internet voor handen. Nu staan de foto's er wel bij. Advies: gauw nog even dag 54 terugkijken!
We dachten alle vervoersmiddelen al gehad te hebben maar nee, vandaag met de boer in zijn terreinwagen een rondleiding over het land. En op 4.000 hectare grond daar kan je met gemak twee uur rondrijden. We werden vergezeld door drie honden, die de schapen bijeen moesten drijven. Een mooie grasland/weide was er niet of nauwelijks, de tocht ging over rotsachtige grond, de botten in het lichaam hadden het zwaar te verduren. Er liepen zo'n 250 koeien waar mee gefokt wordt. De stieren liepen in een ander weiland, wat een joekels van beesten zeg! Was blij dat ik geen rood 't shirt droeg of rode zakdoek bij me had. Geen K.I., hier mogen de stieren de koeien het hof maken. De stieren hadden uitermate goed werk verricht, bij de koeien liepen allemaal kalfjes. Het waren geen melkkoeien, wel een beetje jammer want ik had graag een keertje mee willen helpen melken. Deze vleeskoeien komen op je bord als Black Angus Beef. Er liepen zo'n 400 herten op een ander stuk land. Op de menukaart te verkrijgen als Venison (vlees van een hert). Niet alleen het vlees is populair maar ook de geweien. Het gewei van de mannetjes valt jaarlijks af. Om het 'bastgewei', of zachte gewei, zit sterk doorbloede huid. Dit type gewei wordt gebruikt als grondstof voor medicijnen in China. Het gewei is zo een belangrijke bron van inkomsten naast het vlees van een hert. Tussendoor liepen overal schapen, de farmer schatte dat er zo'n 1800 liepen maar doordat er de afgelopen tijd veel lammetjes waren geboren was hij de tel kwijtgeraakt. De honden waren wild enthousiast en sprongen steeds de auto uit als ze schapen zagen, maar middels een fluit riep de boer ze terug en dan kwamen ze ook terug de auto in. Die 4.000 hectare grond is veel maar heel veel grond is niet rendabel, daar er ook bergen bij zijn en veel rotsen. Schapen kunnen klimmen en wij ook met een terreinwagen zodat we de schapen die hoog liepen konden zien en die moesten we gaan halen. Een aantal keren per jaar vliegt de farmer met een helikopter over zijn grondgebied om alles te inspecteren. Nu dus met de terreinwagen omhoog en toen mochten de honden los. Jongens, wat knap hoe die honden kunnen drijven en blijven luisteren naar het fluitje van de boer, hoever ze ook weg zijn. Langzamerhand zag je steeds meer schapen naar beneden gaan. Mooi om te zien hoe dat in z'n werk gaat. Wij gingen nog hoger de berg op, wel een beetje eng in zo'n auto, en op een prachtig uitzichtpunt stopte de farmer en konden we foto's maken, vragen stellen en genieten. Ondertussen vertelde de boer dat je jaarlijks op jacht kan in de bergen. Er leven daar 'teveel' klimgeiten, enkelen zagen we lopen. Een jager, veelal Amerikanen, moet 2000 Nieuw-Zeelandse dollars betalen om een grote bok te mogen schieten. Heel bijzonder. Toen weer terug naar de boerderij. Auto in, auto uit om de hekken tussen ieder weiland open en dicht te doen. De stieren hadden ons bezoek toch niet zo leuk gevonden want het hek lag kapot op de grond. Het laatste stukje ging over de weg en daar kwamen een aantal schapen ons al tegemoet. (er waren meer hekken kapot blijkbaar). Honden uit de auto en hopla rustig naar de boerderij gedreven. Bij de boerderij staat een grote schuur waar in februari de schapen geschoren worden. Interessant om te zien hoe dat in z'n werk gaat. Na afloop is er dan een schaapscheerdersfeest. We hadden dan weliswaar geen schaap geschoren maar de drank stond al koud op ons te wachten. Het was een uitermate, leerzame tocht. Deels door wat we allemaal zagen maar ook door de farmer zelf, een jonge en gedreven man. Hij vertelde met veel enthousiasme hoe hij samen met zijn vrouw deze farm runt. Mooi om eens te horen hoe het hier gaat.