dag 34 en 35

Ja hoor, het is gelukt, we hebben wifi. Het kostte wat moeite maar we zijn weer in de lucht. Gisteren vertrokken uit Tanunda. Het regende en het was maar 12 graden, tijd om met een jas aan boodschappen te gaan doen bij een grote supermarkt. We gaan immers de out-back in waar niet zoveel te krijgen is. De benodigdheden gekocht en toen op weg. Aan de éne kant van de weg was het groen, de druivenplantages, de andere kant was geel van het graan. Een prachtig gezicht ondanks dat het regende. Hoe verder we kwamen hoe minder de regen werd en we zagen langzaam de temperatuur omhoog gaan. Er was bijna geen verkeer op de weg zodat we goed om ons heen konden kijken. Wat is het hier groot mensen, onvoorstelbaar. We zagen veel emoes lopen en heel veel kangoeroes, helaas lagen deze dieren allemaal dood aan de kant van de weg. Het was een waar kangoeroe kerkhof. Na enkele uren gereden te hebben was het droog en de temperatuur inmiddels opgelopen tot zo'n 20 graden. De laatste dorpjes voordat we het Rawnsley Park Station ingingen stelden niet veel meer voor. Het leken dorpjes uit een Western film; elk moment verwacht je dat er een cowboy om de hoek komt zetten. Op het park aangekomen trokken we in een holiday unit. Deze heeft ook een mooie veranda zodat je heerlijk buiten kunt zitten. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 25 graden. De jassen weer snel onderin de koffer gedaan, die zijn we voorlopig even niet nodig. Om ons heen huppelen de kangoeroes en de emoes en een groot scala aan gekleurde vogels vliegen in de lucht. Maar dan wordt het donker en valt er een stilte. Zo lawaaierig als het in het tropisch regenwoud was zo heel verschrikkelijk stil is het hier 's avonds. Je gaat vanzelf op fluistertoon met elkaar praten. En dan de lucht, zo veel sterren, zo mooi verlicht, dat is niet in woorden uit te drukken en ook niet met een foto, helaas. Maar na iedere nacht volgt weer een dag. Vandaag meteen een hele dag op pad. Om 8.15 uur moesten we ons melden voor een four wheel drive tour door de Flinders Ranges. De chauffeur was tevens de gids. Heel veel gezien en gehoord over de geschiedenis van dit gebied. Natuurlijk ontbraken de kangoeroes en emoes niet. Er zijn vier soorten kangoeroes hier waarvan de geelvoetige rotswallaby heel bijzonder is. Deze klautert tegen een rots op met zijn twee poten.Tussen de middag moest er gegeten worden en dat deden we in het Prairie Hotel, in the middle of nowhere. En wat stond er op het menu? Advies vegetariërs: ogen dicht!
Jawel, we konden kangoeroe, emoe of kameel eten. Wie verzint nou zoiets zou je denken, maar desalniettemin hebben we lekker gegeten.
De natuur is fantastisch, de dorpjes stellen niet veel meer voor. Voorheen was hier een kolenmijn, een kolentrein met een station en dorpjes waar de mensen woonden die in de kolenmijn werkten. Echter de mijn is dicht, de trein rijdt niet meer, de mensen trekken weg naar de grotere dorpen en steden. We waren in een dorp waar maar 20 mensen woonden. Om 17.00 uur waren we terug en konden we nog een tijd genieten op de veranda. En nu? Het is hier doodstil en de sterren flonkeren aan de hemel, tijd om naar boven te kijken.