dag 40, 41 en 42

En we zijn wel zo'n beetje op de helft van ons avontuur. En het verveelt totaal niet, geen gevoelens van heimwee, geen enkele zin nog aan het werk en.....we hebben het hartstikke leuk en goed samen dus kom maar op met de andere helft. We doen dingen die we normaliter niet samen doen bijv. gezellig boodschappen doen in de supermarkt. Mandje aan de arm en dan lekker keutelen door de winkel, want elke winkel is weer anders. We zitten regelmatig in een appartement dus dan moet er wel iets ingeslagen worden. Donderdag op tijd vertrokken, we moesten ruim 600 km zakken voordat we bij de kust waren. We zijn wederom door enorme graanvelden gereden, alles geel om ons heen, af en toe grote, gele stuifwolken als ze aan het maaien waren. Langzamerhand kwam er steeds meer groen tevoorschijn. We reden via St. Arnaud, Ballarat en Colac naar het zuiden, naar het Great Otway National Park en daar had die Jos toch een mooi appartement geboekt in een klein plaatsje bij Apollo Bay, die de naam Skenes Creek draagt. We hadden een fantastisch uitzicht naar beneden over de forrest en de zuidelijke oceaan. (zie foto) Buiten stond een picknicktafel en geregeld was er een rode papegaai op bezoek. Het lag zo afgelegen dat er geen enkele verbinding met de buitenwereld was. De volgende dag bezochten we Apollo Bay waar we langs het strand een flinke wandeling hebben gemaakt. De temperatuur lag hier een stuk lager als waar we vandaan kwamen, met zo'n 23 a 24 graden is dit voor ons veel aangenamer. Toen doorgereden naar Cape Otway waar we de vuurtoren hebben beklommen. Deze staat op het één na zuidelijkst puntje van Australië. Dit gebied staat bekend om zijn koala's en jawel, ook wij hebben ze gespot. Ze zitten erg hoog in de boom en aangezien we alleen met de telefoon foto's maken was het lastig om ze er goed op te krijgen. De foto flink vergroten dan zie je ze wel. Het rijden in dit gebied is fantastisch. Kleine weggetjes, flinke hoogtes en dan natuurlijk ook weer dalen. Je voelt je net een Max Verstappen, (ik rij ook graag door) alhoewel ik niet hoef te winnen, dat scheelt weer. Onderweg kwamen we een gebied tegen met 'spookbomen', heel bizar en goed te gebruiken als decor voor een thriller. Op de foto wordt uitgelegd hoe dit komt. 's Avonds gegeten in een restaurant waar je een prachtig uitzicht hebt over de oceaan. Zaterdag de Great Ocean Road naar het westen gereden, naar Port Campbell. En langs die weg staan de 12 apostelen, grote rotsblokken in de oceaan. Nou zijn er een aantal gesneuveld door een verlopen zwemdiploma, door de wind en de zee. De enige manier om alle overgebleven apostelen te bekijken is vanuit een helikopter. Daar die op ons te wachten zijn we maar ingestapt en eerlijk is eerlijk: we kregen goed zicht op het stukje kust en de apostelen. Wij telden er nog zeven. Voor de eerste keer in de helikopter, dat was een belevenis voor ons beiden. Daarna weer zigzaggend, klimmend en dalend naar ons appartement waar de rode papegaai al op ons zat te wachten.