maandag 19 augustus

Om 7.00 uur Meerden we aan in Skagway. Niets van gemerkt overigens, er is weinig wind en dus ook weinig deining. Op ons gemakkie ontbeten en daarna het stadje verkend. De plaats werd gebouwd in 1897, tijdens de Klondike Goldrush. De plaats is bekend als plaats waar de goudzoekers aan land gingen. Ook hier heeft het vinden van goud veel invloed gehad en ook hier veel goud en- diamantenwinkeltjes. Skagway onderscheidt zich wel wat betreft de aankleding en gebouwen van de rest van Alaska. Niets geen bruine, beige of lelijke groene kleuren. De huizen, winkels en gebouwen zijn allen voorzien van een fris, gezellig kleurtje. De hoofdstraat luistert naar de naam Broadway. ’s Middags om 15. 00 uur hadden we een treinticket geboekt die de bergen ingaat. Een stukje geschiedenis d.m.v. een trein. Toen in 1897 bekend werd dat er in de bergen goud te vinden was kwamen duizenden goudzoekers naar o.a. Skagway, dat was de plaats waar men aan land kon en dan verder kon reizen. Eerst werden er paarden ingezet om het goud dat gevonden was in de White Pass naar beneden te brengen. Dat kostte drieduizend paarden het leven. In 1898 bedacht M. J. Heney dat er een spoorlijn aangelegd moest worden. Hij vroeg het volgende: ‘Give me enough dynamite, and snoose and i’ll build you a railroad to hell’. Geen arbeiders die rookten, tabak snuiven was verantwoord. De railroad werd aangelegd door 35.000 man. Het werken in de goudmijnen was zwaar werk, het vervoer ging echter nu een stuk sneller. De goudjacht is voorbij, de trein wordt nu als vervoermiddel gebruikt voor passagiers en toeristen. De drie uur durende rit: ‘De White pass & Yukon route’ was echt prachtig, soms wel eng wanneer de rail langs de afgrond reed en soms heel erg donker wanneer we door de tunnels reden.