Guimarães Penha mountain

Donderdag 12 oktober: Op een heuvel bij Guimaraes

De dag werd begonnen met een ontbijt in een ongelooflijk mooie zaal van het klooster, waarna we een wandeling hebben gemaakt in de kloostertuin. We voelden ons echte monniken.

Langs de rand van Guimaraes ligt een heuvel genaamd Penha. Of eigenlijk een kleine berg van ca. 600 meter hoogte, met veel rotspartijen en ook mooie bomen. Deze heuvel zou gewoon een heuvel zijn gebleven, als er niet een uit Italië gevluchte kluizenaar in het jaar 1702 zijn intrek had genomen in een van de grotten bij de top van de heuvel. Veel rust zal hij niet genoten hebben, want er ontstond veel belangstelling voor wat zich daar afspeelde. Eind van het liedje is dat er inmiddels een druk bezochte bedevaartsplaats is ontstaan met een grote kerk, kappelletjes en een standbeeld van paus Pius de negende. En natuurlijk de nodige restaurants en shops, want de boel moet wel bekostigd worden. Elk jaar op de tweede zondag van september is er een grote processie vanuit de stad naar de top van de Penha. Dan wordt er een beeld meegedragen, en loopt er een menigte bedevaartgangers achteraan. Die tocht duurt zo’n 2,5 uur.

Wij wilden deze (top van de) heuvel ook wel eens met eigen ogen aanschouwen. Nu zijn we weliswaar echte Heuvelmannen, maar 2,5 uur bergop is wel wat veel van het goede. Het toeval wil dat er ook een kabelbaan naar boven ging. De keuze was gauw gemaakt, alhoewel we eerst nog wel 20 minuten moesten afdalen van ons verblijf naar de start v.d. kabeltocht. Voor een paar euro gingen we vlotjes naar boven. En hadden gelukkig geen last van hoogtevrees. Eenmaal boven hebben we al het moois aanschouwd. De kabelbaan bracht ons weer terug bij zijn startpunt, maar toen moesten wij weer terug de heuvel op naar ons verblijf. Met de inmiddels tot boven de 30 graden gestegen temperatuur, zorgde dat wel voor de nodige zweetdruppels. Daarna meteen het zwembad ingedoken. Dat hadden we voor ons zelf, want er was niemand anders. Wat een luxe!

’s Avonds uit eten geweest in de stad. We kwamen uit bij restaurant Historica Papaboa, een alleraardigste eettent. We zaten in een mooie tuin, met de naam Tuin der Liefde (Jardim da Amizada). Dat was al een heel goed begin, niet waar? We waren vroeg (19.30 uur), maar vrij snel daarna stroomde het vol tot ook de laatste stoel bezet was.

Om stipt 21.00 uur was er live Fado muziek. Dit is traditionele Portugese muziek, die een beetje melancholisch klinkt. Het vaderland is verloren, de liefde is kapot, en de kip van de buurman is dood… zo ongeveer klinkt het. Al met al een prima avondje (en dagje)!

Jos

p.s: En tijdens het eten, toen we genoten van de muziek, kreeg ik een bericht van het thuisfront dat Rob de Nijs vanavond de ‘Televizier-Ring Impact’ heeft gewonnen met zijn afscheidsconcert die hij vorig jaar heeft gehouden. Fantastisch toch! Zo kreeg de ‘prima’ dag nog een gouden randje.

Geralda