toertocht omgeving Beja

Zondag 29 oktober

Vandaag een echte zondagactiviteit gedaan, namelijk een stukje toeren, de buurt met de auto verkennen. Volgens de dame van het toeristenbureau kenmerkt de omgeving zich met veel landerijen en bomen. Dat gaan we dan maar eens onderzoeken.

Eerst moest er vanmorgen een onderkomen voor morgen gezocht worden. Ooit aan het begin van onze sabbatical hadden we het plan opgevat om de oversteek te maken naar Marokko. Door de aardbeving laten we dat nu achterwege. We gaan nu een paar dagen naar het puntje (op de kaart) in het zuidwesten van Portugal, daar konden we iets geschikts boeken.

Maar eerst op stap met de auto naar Santa Vitoria. Onderweg zagen we veel olijf- en amandelbomen. Olijfbomen kennen we, maar amandelbomen niet, die moesten wel even op de foto. Het had vanmorgen al flink geregend, maar dacht een droog stukje grond te zien waar we wel even konden stoppen. Zo gedacht, zo gedaan. De autodeur ging moeizaam open omdat de wind er precies op stond, maar daar laat ik me niet door tegenhouden. Auto uit en lopen naar de amandelbomen. Zak ik helemaal weg in de grond, die is werkelijk zo zacht. Het is een zanderig, kleiachtig substantie. Foto’s gemaakt, terug bij de auto zie ik dat mijn schoenen helemaal onder die glibberige substantie zit, net als de schoenen van Jos. Daar kan ik niet mee rijden, dus schoenen uit. Eén voet met de vieze sandaal buiten de deur, de andere van de vieze schoen verlost en staat al in de auto. Rukwind, autodeur klapt dicht, mijn been, die buiten staat te wachten om verlost te worden van de vieze schoen, zit ertussen. Dat was even erg pijnlijk, mijn scheenbeen is erg gehavend, maar hij doet het nog. En met een grote bloeduitstorting kun je verder prima functioneren niet dan. Even geen schoenen aan, eerst maar eens proberen die auto uit de blubber te krijgen. De eerste keer lukte niet, Jos werd al wat paniekerig. Eindje achteruit, gas geven en nogmaals proberen. Weer niet gelukt. Je moet ook nog oppassen dat je de auto niet helemaal vast zet in de blubber. Nog een keer achteruit, gas geven, volhouden en ja hoor, opeens schoot de auto de weg op, gelukkig. De eerste kilometers kon ik alleen maar zachtjes rijden, de banden spoten klei/zand af en gaven weinig grip op de weg. Toen de meeste troep eraf was ging het rijden weer beter. Even gestopt op een verharde ondergrond om andere schoenen aan te doen en op naar de volgende plaats.

Mina da Juliana, Trindade en Cabeca Gorda, allemaal kleine plaatsjes, waar je of olijf- en amandelbomen zag of koeien, schapen, geiten en varkens. In de buurt van Salvada aan beide kanten van de weg sinaasappelbomen met daarachter de wijngaarden. Een mooi gezicht. Hier was goed te zien dat het flink geregend heeft. Het landschap kleurt veelal roodbruin afwisselend met her en der een grote boom. Jos zag veel overeenkomsten met de gebieden in Afrika waar hij is geweest.

In Salvada iets gedronken in een café/restaurant. Voorheen was dit een markthal. De t.v. stond aan en wat denk je: de voetbalwedstrijd tussen Ajax en PSV is te zien. Zit je ergens op het platteland in de rimboe in het bijna enige café/restaurant dat open is en dan laten ze dit zien. We hebben het even niet over de uitslag, ook niet over die andere uitslagen.

Opvallend vandaag was dat je in ieder klein dorp de kleine, gekleurde, vierkante huisjes ziet. Zo klein, geen bovenverdieping, geen tuin, vaak wel een auto voor de deur. Arbeidershuisjes?

Het was een mooie toertocht. We hebben een compleet andere stuk van Portugal gezien. Beetje jammer, dat waar je ook loopt als het geregend heeft, het glad, glibberig of blubberig wordt. Want ook in de steden worden de Portugese tegeltjes, prachtig om te zien, en de kasseien spekglad als het geregend heeft.

We gaan zo uit eten in Beja en dan morgen vertrekken we naar het laatste verblijf in Portugal.

Goede werkweek allen.