Ponta da Piedade

Woensdag 1 november

Een gedenkwaardige dag vandaag in Portugal. Op 1 november 1755 vond hier een van de meest vernietigende en dodelijke aardbevingen plaats met tienduizenden doden. De beving werd gevolgd door een tsunami en een brand die vrijwel heel Lissabon vernietigde. Vandaag waren, vanwege de herdenking, de scholen en meeste winkels dicht. Daarop volgend is het morgen Allerheiligen dat i.p.v. 1 op 2 november gevierd wordt.

Voor de (buur)kinderen kwam dit goed uit. Die hebben ons gisteravond ongelooflijk laten schrikken. Om 22.00 uur zitten we nietsvermoedend in de kamer toen er hard op de ramen en deur werd gebonsd. Het is dat ik niet zo hoog kan springen, anders had ik tegen het plafond gezeten. Jos had wel stemmen buiten gehoord, dus die heeft de deur geopend. Even niet aan gedacht dat het Halloween was. Staan er twee jonge buurkinderen met een masker op voor de deur. De ouders stonden een eindje verderop te lachen, ha, ha. Eerlijk gezegd weten we niet eens wat de bedoeling is als ze langs de deuren komen maar dat wisten ze ons wel te vertellen. Er moest iets lekkers in het mandje. Dat kon geregeld worden, we waren net naar de supermarkt geweest. De kinderen blij, wij weer rustig. Zo klein als ze waren spraken ze al een paar woorden Engels, grappig om te horen.

De dag begon vanmorgen met een strakblauwe lucht. Heerlijk buiten gegeten en koffie gedronken. Het was zo’n 24 graden, tijd om een boottochtje te maken. We hebben gekozen voor een tocht naar Ponta da Piedade. In een klein bootje (max. 9 mensen) langs de kliffen en grotten varen. Stonden we gisteren op de kliffen, nu gingen we er met een boot langs. Je vaart langs kleine stranden, rotsformaties en doordat het een kleine boot is kun je gemakkelijk bij grotten komen. Sommige rotsen lijken wel beeldhouw werken zoals een olifant, een kameel, de Titanic met Rose op de uitkijk naar Jack. Het was zeer indrukwekkend, echt prachtig. Het was lastig om foto’s uit te zoeken, zoveel moois gezien. Wij zaten op de 1^e rij, wilden niets missen. Voordat de vaartocht startte werd al gezegd dat je nat kon worden. Het varen langs de kliffen en rotsen was nog op redelijk rustig water, maar toen we om de kliffen heen kwamen was me daar een golfslag, we slingerden alle kanten op en ja, we hielden het niet droog. Niet erg, het was mooi weer, alhoewel er wel steeds meer wolken verschenen. De Atlantische Oceaan was ruig en men wist nu al dat er morgen hoogstwaarschijnlijk niet gevaren kan worden. Hadden we mooi de goede dag uitgekozen. Het was een mooie tocht. Geniet van de foto’s.

En voor morgen: hopelijk valt de storm Ciarán mee.

Saudações