dag 56

'Roads in New Zealand are different'. Deze tekst is te lezen op de borden langs de kant van de weg. Wat is dan anders? De wegen zijn over het algemeen goed onderhouden, rond de steden liggen 4-baanswegen en de 2-baanswegen zijn goed en mooi aangelegd. Bedoeld wordt dat je de tijd ruim moet nemen om van plaats A naar B te reizen. Maar dat je 10 uur doet over een afstand van 356 km is erg lang, maar het overkwam ons vandaag wel.
Vanmorgen om 10.00 uur vertrokken van de boerderij. De farmer had gisteren nog gezegd dat we een vertekend beeld kregen van Nieuw-Zeeland vanwege het mooie weer. Daar kunnen wij prima mee leven, not any problem at all. Afgelopen nacht had het al geregend, het miezerde toen we wegreden. Eerst getankt en toen op weg de State Highway 6 op, zoals een landgenoot eerder in een blog schreef:' de mooiste route van Nieuw-Zeeland'. Dat hadden wij op het 1e stuk al ondervonden dat het prachtig is met zoveel verschillende soorten natuur. Het 2e stuk naar boven zou ongetwijfeld ook geweldig zijn bij mooi weer. En aan dat laatste ontbrak het nou net. We waren nog geen 5 minuten op pad toen het begon te stortregenen, het hield gewoon niet meer op. Een grote waas ontnam ons het zicht op de bergen. Na het kleine plaatsje Haast ga je echt de onbewoonde wereld in, er is dan kilometers lang geen dorpje of wat dan ook te vinden. En daar begon de ellende. We reden door en langs de bergen met langs de kant bomen die gevaarlijk overhelden de weg op. Van de bergen kwamen watervallen met donderend geweld naar beneden. Het is de bedoeling dat het water onder de weg door geleid wordt. Meestal gaat dat goed maar een enkele waterval kiest zijn eigen weg en gaat over de weg. Je ziet in de verte een waas en denkt nog: miezerige regen of laaghangende bewolking. Maar nee, een waterval die opeens de weg overgaat en waar je zomaar in verzeild raakt. Schrikken maar je bent er ook zo weer uit. Een aantal bomen hadden het begeven en lagen op de weg, maar ook dat ging nog, je kon erom heen rijden of over de takken rijden als ze niet te dik waren. En toen konden we niet meer verder. Een waterval had met brute kracht een aantal bomen ontworteld en keien meegesleurd naar beneden de weg op. Zie de foto's. Het water kolkte over de straat. Er was hulp onderweg om een doorgang te maken. We dachten nog, dat gaat wel even duren maar nee na 3 kwartier konden we voorzichtig door het water rijden. De bomen en keien waren aan de kant geschoven. Nog geen 5 minuten later stonden we weer stil, net als zovele anderen. Nu was de schade, door een waterval aangebracht, aanmerkelijk groter. Het was een gezellige boel op straat, kinderen waren aan het dansen en zingen, volwassenen stonden met elkaar te praten in de veronderstelling dat deze klus binnen een uur gefikst zou zijn. Maar nee, voor 18.00 uur zou de weg niet begaanbaar zijn. Het was 13.15 uur toen het nieuws kwam. Wat ga je dan doen? Via een andere weg rijden is de meest simpele oplossing als er een alternatieve route is maar die is er gewoonweg niet. We hadden eten, drinken e.d bij ons maar 5 uur wachten in de auto is lang en wat als de weg niet klaar was om 18.00 uur? We besloten om 40 km terug te rijden naar het plaatsje Haast. Daar was een café en later zagen we dat we in geval van nood daar ook konden overnachten. We waren niet de enigen die terug gereden waren. De cafébaas, tevens restauranthouder, deed goed zaken. Om 16.00 uur kwam het nieuw dat er één rijstrook begaanbaar was. Zeker weten deden we het niet want we zaten in the middle of nowhere en daar was geen internet beschikbaar. Toch zijn we gegaan, we konden altijd weer terug. We konden erlangs maar daar was alles mee gezegd. Eén voor één konden we langzaam door een zeer modderig stukje rijden, het zorgde voor veel oponthoud. Het weer was iets beter geworden, koud is het niet, maar de buien bleven ons volgen tot aan onze eindbestemming Hokitika, waar we om 20.00 uur arriveerden. Het zal ongetwijfeld een prachtige route zijn maar wel met mooi weer en we leerden dat de natuur zich niet altijd laat dwingen zoals de mens dat heeft bedacht.