Thurso

23 en 24 Juli.

Gisteren om 10.00 uur zaten de koffers weer in de auto en gingen we op weg naar Thurso. Langs de Noordzee, de oostkust, omhoog. Het weer was uitstekend. Zo’n 18 tot 20 graden en geregeld de zon. Onze 1^e pitstop was in Dornoch, een plaatsje aan de kust met een prachtig strand. Daar hebben we een fikse wandeling gemaakt. Een enkeling waagde zich al in de zee, onze zwemkleding ligt echter nog onder in de koffer. De regenkleding ligt bovenop! Tot nu toe gelukkig niet nodig gehad. Dat geldt ook voor de spray tegen midges, een kleine, stekende mug. Ze worden ook wel ‘knutten’ genoemd en kunnen behoorlijk irritant zijn. De jeuk na een steek schijnt erg vervelend en intens te zijn. Nog geen mug of vlieg gezien gelukkig.

Nadat we in het dorpje Dornoch de lunch genuttigd hadden zijn we verder gereden naar Wick, een kleine stad in het Noordoosten van Schotland. Dat vonden we erg tegenvallen. Het zag er uitgestorven en vervallen uit. Even rond gewandeld maar toen snel verder gereden naar Thurso. Onderweg zagen we enorme weiden met heel, heel veel schapen. Ze waren allen van hun winterjas ontdaan. Af en toe zagen we een weiland met koeien. Het landschap leek erg op de landschappen die we in Nieuw-Zeeland hebben gezien. In Thurso stond een tussenwoning op ons te wachten in een rijtje met sobere, eenvoudige woningen. Jos werd allervriendelijkst begroet door de vechthond van de buren toen hij achter het huis wilde kijken. De hond zit nu of binnen of ligt buiten aan de ketting gelukkig. (voor ons dan) Voor het huis bij de buren staat een grote vogelkooi met 2 papegaaien die aan 1 stuk door babbelen en fluiten. Als we buiten staan kijken we uit op de zee. Ondanks de beesterij zo dichtbij hebben we vannacht geen geblaf of gefluit gehoord.

Vandaag eerst lopend naar de haven van Thurso, waar we morgen de boot nemen naar de Orkney eilanden. We moeten er al vroeg zijn en we zijn erachter dat lopend te ver is voor het mooie. We hebben de afgelopen dagen heel wat stappen verzet, zo’n 30.000! Vanmiddag naar Dunnet Head gereden, een schiereiland, waarop het meest noordelijke punt van het vasteland van Schotland ligt. Het was prachtig weer, 22 graden en zonnig. De vuurtoren en de kliffen van de Orkney eilanden waren goed te zien.

Terug in ons onderkomen wilde de stoere krijger Jos, een duik wagen in de Noordzee. De zon en de temperatuur lieten het toe, echter het water was ijselijk koud. Het werd een korte duik, dat wel, maar hij heeft lef getoond! En, zoals op de foto te zien is, genoeg plek om z’n handdoekje neer te leggen!

Vanavond aan de haven in een restaurantje Spaans gegeten, even herinneringen ophalen aan de 3 maanden sabbatical in Spanje.

Fàilteachadh (groet)

Voor degene die het leuk of interessant vinden of gewoon nieuwsgierig zijn: de foto’s zijn geplaatst.