Cape Wrath Trail

Beste volgers,

We zitten in een klein familiehotel, aan Loch Inchard, één van de weinigen die de buurt rijk is. Tussen 8 en 9 is er ontbijt. Jos wilde wel een all-in ontbijt, zit bij de prijs inbegrepen, en dat betekende: bloedworst, gebakken aardappelen, ei, spek, tomaat en één of andere plak rode worst met toast. Brr, dat werd me wat te gortig. Gelukkig was er ook gewoon toast met ei te bestellen. Het dineren doen we hier ook bij gebrek aan restaurants in de buurt, ja we zitten echt in demiddle of nowhere. Je begint bij de bar, daar drink je iets en bestelt van een menukaart wat je wilt eten. De eigenaar rent naar boven naar de ‘dining room’ en dekt de tafel. Ondertussen wordt er in de keuken gekookt. Als het eten klaar is rinkelt er een belletje bij de bar en kun je naar boven waar de eigenaar het eten uit de keuken haalt en serveert. Weinig mensen nodig zo. De whisky’s zijn allemaal even duur zodat je verschillende soorten kunt proeven. Voor toeristische tips kun je ook nog terecht dus zeg maar een all-inclusieve streekhotel.

Hadden we eergisteren gefietst, gisteren veelal gestaan en geslenterd, was het vandaag weer eens tijd om de wandelschoenen aan het werk te zetten. We reden via de gehuchtjes Kinlochbervie, Oldshoremore naar Blairmore. Onderweg waren we even ergens gestopt, waar een strand was, en hebben we een kleine strandwandeling gemaakt. Heel verrassend lag er voordat je het strand opging een kerkhof.

In Blairmore onze wandelschoenen aangedaan, en toen konden we op pad. We gaan een stuk van de laatste etappe van de Cape Wrath Trail lopen, een wandelroute die door de Schotse Hooglanden en langs de westkust van Schotland loopt. Deze route wordt ook beschreven in het boek: Landlijnen, geschreven door Raynor Winn.

We gingen door een hekje en we kwamen meteen in een gebied met heel veel schapen. Ze waren allen verschillend van kleur op hun rug. De enkele ram die er rond liep moet het als een paradijs ervaren lijkt me, met al die schapen om hem heen. Het pad ging omhoog en naar beneden en veelal liepen we over stenen en keien. Ook beekjes moesten we oversteken m.b.v. grote stenen. Na een tijdje weer door een hekje en dan denk je dat je de beesten wel hebt gehad. Maar nee, lopen daar een aantal koeien, kalfjes en stieren langs de weg. De stieren met een goedgevulde zak …..boodschappen zullen we maar zeggen. Een enkeling van die beesten had enorme horens. Maar als de andere wandelaars erlangs kunnen dan moeten wij dat ook kunnen. Het tempo van ons ging omhoog en gaan maar met die banaan. Ik was blij dat ik ze voorbij was. Je weet het nooit hè, hoe aardig ze je vinden.

Tijdens het wandelen kwamen we langs grote en kleine lochs. In Schotland betekent een ‘loch’ een meer of inham van een zee. Er zijn meer dan 30.000 lochs in Schotland en sommigen zijn enorm groot, anderen weer heel erg klein.

Toen we even pauzeerden om van de omgeving te genieten, begon de grond ietwat te dreunen en wat bleek: van een helling kwamen honderden schapen naar beneden via het wandelpad. Achteraan liep de drijver met 2 honden. De schapen hadden niet allemaal dezelfde navigatie, sommigen weken van het pad af en gingen over het strandje bij een loch, anderen volgden braaf het wandelpad en wisten precies waar ze van de weg af moesten. Eén van de honden moest een groep terughalen die te ver waren gelopen. Onze ‘buur’ hond in de Kanis reageert ook op commando’s middels een fluitje en dat deed deze ook. Echt knap om te zien hoe een drijver van grote afstand een hond kan sturen. Na dit spektakel zijn we verder gelopen. Eindbestemming was het strand bij een loch, genaamd ‘Sandwood Bay’. Daar even een broodje genuttigd en toen weer teruggelopen. De koeien en stieren lagen gelukkig te herkauwen, dat gaf rust. Bij de auto gekomen hadden de wandelschoen er 17 km opzitten en dat betekent een heleboel stappen. Over kleine weggetjes weer teruggereden naar het hotel, waar we heerlijk gegeten hebben.

Goede zondag toegewenst.

p.s: doordat we in de rimboe zitten is het internet niet heel erg sterk en kost het uploaden van foto’s heel veel tijd. Morgen zullen er meer foto’s verschijnen bij het verhaal (hoop ik)