Trumpan

Vanochtend werden we wakker met het kletterende geluid van harde regen. Dat hield een groot deel van de ochtend aan, zodat we pas rond de middag op pad gingen. Het weer klaarde snel op, en we reden in het zonnetje over kleine weggetjes door onwaarschijnlijk mooie landschappen. Tot we bij de ruïne van het kerkje van Trumpan kwamen, bij het uiterste puntje van het schiereiland Watternish. Aan dit kerkje kleeft een luguber verhaal.

Zoals bekend zijn de Schotten van oudsher een woest volkje, waar de clans (een uitgebreide familie met allemaal dezelfde achternaam) elkaar op leven en dood bevochten. MacGregor, MacDonald, MacLeod, MacKinnon en nog veel meer Macs. Op het eiland Skye had je onder andere de MacDonald en MacLeod clan. Ongeveer 500 jaar geleden liep het helemaal uit de hand. Tijdens een vergadering in een grot van bijna 400 leden van de MacDonald clan, slopen de MacLeods naar de ingang van de grot, en staken daar een groot vuur aan. Alle MacDonalds kwamen om het leven door verstikking! Deze verschrikkelijke actie was ingegeven door wraak i.v.m een eerdere geweldsdaad, maar leidde op zichzelf natuurlijk ook weer tot wraak. Op een zondag een half jaar later zaten de MacLeods van Trumpan met z’n allen in de kerk. De kerk had een rieten dak. De MacDonalds zeilden om de kliffen heen, en kwamen vanaf de zeekant bij het kerkje. De deur ging op slot en met alle mensen er nog in, werd de kerk in brand gestoken. Op 1 meisje na, overleefde niemand deze aanslag. Het meisje ontsnapte en wist naar een volgende MacLeod dorp te rennen. Die kwamen in volle galop naar de plek des onheils en slachtten daar alle nog aanwezige MacDonalds af. En zo ging het maar door.

De ruïnes van het kerkje staan er nog, met een kerkhof erom heen. Het vormt het startpunt van een prachtige wandeling over de kliffen. Door de regenval van eerder, was alles weel heel erg nat, en moesten we hink stap sprong ons tussen alle poelen en stroompjes door worstelen. Maar het zonnetje scheen, en we hebben volop genoten van de natuur! Na een kilometer of 8 waren we weer terug bij het kerkje, of wat daar nog van over is. Daarna weer terug over een zo mogelijk nog mooier weggetje naar Portree.

’s Avonds in het zonnetje noedels gegeten.

Weer een mooie dag! Morgen richting oost naar Braemar, een rit van zo’n 5 uur.